پشت‌صحنه بحران در حمل و نقل ایران
معمولا ریشه هر بحرانی درگذشته آن و نحوه عملکرد مدیران و مرتبطان با آن موضوع نهفته است، همان‌گونه که همگان مستحضرید نتیجه و خروجی هر موضوع و مسئله‌ای صرف‌نظر از نوع اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، ارتباط مستقیم با مدیریت صحیح یا نادرست آن مجموعه دارد، قاعدتا مقوله حملونقل هم که در بسته اقتصادی تعریف می‌شود از این قاعده مستثنی نیست، با این تفاوت بسیار فاحش که مقوله اقتصاد امرپذیر نیست و دستوری و آمرانه جواب نخواهد داد، حال این دستوردهنده هر شخص و مقام و مدیری باشد. باروان به مشروح این مقاله می‌پردازد.
از آنجاکه حدودا ۹۷ درصد حملونقل ایران خودمالکی است و شرکت‌های حمل، از خود ناوگانی ندارند، در مشکلات حملونقل خصوصا داخلی، شرکت‌های کریری و رانندگان زحمتکش هیچ نقش مؤثر و تعیین‌کننده‌ای ندارند، بلکه منشأ عمده مشکلات حملونقل ایران در وهله اول از ناحیه برخی سازمان‌های متولی به دلیل وضع قوانین و صدور بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌های غیر‌کارشناسی شده و در وهله دوم شرکت‌های فورواردری خصوصا شرکت‌های باربری داخلی هستند که با رانتی که سازمان‌ها سهوا یا عمدا برایشان فراهم آورده‌اند، بدون هیچ‌گونه سرمایه‌گذاری بخش اعظمی از درآمد رانندگان زحمتکش را به‌سوی حساب بانکی خود هدایت می‌کنند.
به‌زعم حقیر مدیران سازمان‌های متولی در جهت عکس عمل می‌کنند، درجاهایی که نیاز به حضور پررنگ ایشان است حضور ندارند و درجاهایی که نیاز به حضور ایشان نیست حضور دارند. به‌عنوان‌مثال در بخش مشاوره در کارگروه رفع مشکلات و حوزه‌های میدانی حملونقل از هیچ‌یک از انجمن‌های صنفی تخصصی مانند حاملین مواد غذایی و فاسدشدنی، حاملین فرآورده‌های نفتی و غیر دعوت نشده و هیچ همکاری و مشاوره‌ای انجام‌نشده است. پنجم خردادماه امسال در جلسه‌ای در ساختمان وزارت راه‌وشهرسازی با حضور وزیر راه‌وشهرسازی و انجمن‌های صنفی رانندگان و فعالان صنفی که حدودا پنج ساعت به درازا کشید، می‌توان گفت برای شروع کار جلسه مفیدی بود و انصافا جناب وزیر وقت کافی در اختیار حاضران قراردادند.
تشکیل کارگروه تخصصی حملونقل نافرجام ماند
قرار بر این شد کارگروه تخصصی از کلیه بخش‌های حملونقل برای رسیدگی به مشکلات رانندگان تشکیل شود، متأسفانه عمر دستور وزیر تا خیابان دمشق و سازمان راهداری بود، چراکه عملا انجمن‌های تخصصی حذف شدند و فقط کانون به‌اصطلاح کشوری و کلیه اعضای کانون از قبیل خزانه‌دار و بازرس و… اجازه حضور در جلسات کارگروه رفع مشکلات را یافتند.
این انجمن با هدف ارائه خدمات انجام امور کارت هوشمند رانندگان و ناوگان به اعضای خویش و همکاران دیگر بخش‌های حملونقل مدت سه سال است که با استناد به بخشنامه ۷۱/۱۰۶۷۶۳ مورخ ۱۴/۱۰/۱۳۹۲ سازمان راهداری که باید به انجمن‌های صنفی رانندگان ذی‌ربط واگذار شود از زمان مدیریت‌های گذشته تاکنون پیگیر ابتدایی‌ترین حق خود است، ولی ظاهرا برخی متولیان موضوع را شخصی تلقی و با تفویض اختیار آن به این انجمن مخالفت می‌کنند، مستندات و جوابیه‌های ضدونقیض اداره کل موجود است.
عدم اجرای هوشمندسازی و اتوماسیون در امور حمل‌و‌نقلی مقصر کیست؟
این انجمن به دلیل کثرت و پراکندگی رانندگان ناوگان جاده‌ای در سطح استان تهران و مشکلات ایاب و ذهاب و رفاه و دسترسی آسان رانندگان به خدمات خواستار واگذاری انجام امور هوشمند رانندگان و ناوگان به دفاتر پیشخوان خدمات دولت شده است ولی باز هم به دلایل نامعلومی مخالفت کردند و در حال حاضر به‌واسطه برخی مدیریت‌ها اجبارا برای انجام یک کار ساده تمدید کارت هوشمند رانندگی خود که با توجه به تکنولوژی امروزی به‌راحتی می‌تواند غیرحضوری انجام شود باید به پایانه استان تهران ( اکبرآباد ) مراجعه کنند. چرا؟ آیا اینجا راننده در بروز مشکلات نقشی دارد؟ آیا سازمان راهداری، متولی رانندگان و ناوگان جاده‌ای برون‌شهری است یا رانندگان و ناوگان درون‌شهری؟
به‌زعم ما مسائل و مشکلات رانندگان و ناوگان جاده‌ای برون‌شهری به وزارت راه و شهرسازی و مسائل و مشکلات رانندگان و ناوگان درون‌شهری به سازمان تاکسیرانی که تحت‌نظر وزارت کشور فعالیت می‌کنند مربوط می‌شود. حال پرسشی مطرح است؛ آیا کانون انجمن‌های صنفی رانندگان ناوگان حمل کالای کشور برون‌شهری است یا درون‌شهری؟ پاسخ این سؤال بسیار مهم است.
اگر کانون انجمن‌های صنفی رانندگان ناوگان حمل کالای کشور، برون‌شهری است و به‌واسطه برون‌شهری بودن فعالیت رانندگان و ناوگان آن موظف به دریافت کارت هوشمند از سازمان راهداری است، چرا کلمه جاده‌ای از آن حذف شده است؟
اگر کانون انجمن‌های صنفی رانندگان ناوگان حمل کالای کشور درون‌شهری است که با این نام و مهر حتما هست، چرا سازمان راهداری باوجود غیر مرتبط بودن وظایف وزارتی و سازمانی، فقط این کانون را به رسمیت شناخته و با این کانون جلسات کارگروه رفع مشکلات برگزار می‌کند؟ چون این کانون با این نام باید تحت نظر وزارت کشور فعالیت کند نه تحت نظر وزارت راه‌وشهرسازی. حال با توجه به مقدمات و توضیحات فوق نتیجه می‌گیریم اعتراضات اخیر رانندگان محصول و نتیجه مدیریت نادرست مدیران در همه بخش‌های مربوطه است. شما نقش راننده را در این سوءمدیریت‌ها و نابسامانی‌هایی که منجر به بروز شرایط بحرانی امروزی شده است چگونه ارزیابی می‌کنید؟
منبع: هفته نامه حمل و نقل
