کارل و برتا؛ گذاری بر داستان شکوفایی بنز

هر ساله جشنواره خاصی با موضوع مسابقه ماشین های قدیمی در آلمان برگزار می گردد. تاریخچه و دلیل برگزاری چنین جشنواره ای به حدود یک و نیم قرن پیش باز می گردد. جایی که برتا (همسر کارل؛ مخترع اتومبیل بنز) سفری 106 کیلومتری را با اولین اتومبیل بنز در یک روز طی کرد. شاید بتوان گفت این اقدام برتا، نقطه عطف صنعت خودروسازی بنز در آغاز بود.

برتا بنز متولد ۱۸۴۹ پیشتاز در عرصه خودروسازی، شریک کسب و کار و همسر کارل بنز (مخترع خودرو) بود. در سال ۱۸۸۸ او اولین کسی بود که حاضر به رانندگی اولین خودروی جهان در یک فاصله طولانی شد. اینکار او موجب ثبت اختراع موتور واگن بنز و همچنین جلب توجه‌ها در سرتاسر جهان به سمت بنز و اولین فروش شرکت بنز شد.

در ۲۰ ژوئیه ۱۸۷۲ برتا رینگر با کارل بنز ازدواج کرد و صاحب ۵ فرزند شدند. کارل بنز از جهیزیه همسرش به عنوان حمایت مالی و سرمایه‌گذاری در تولید Benz & Cie استفاده کرد. ابتدا او کار خود را با کالسکه بی اسب در دسامبر ۱۸۸۵ به پایان رسانید. بنز در سال ۱۸۸۶، موتور واگن را به جهان ارائه داد؛ و در عرض یک دهه ۲۵ خودرو ساخته شد. اولین مدل، مدل اصلی ثبت اختراع موتور خودرو و اولین خودرو جهان با یک دوچرخه برش خورده ساخته شد. مدل دوم به یک چهار چرخ برای مقاصد آزمایشی تبدیل شد و تنها یک مدل از آن ساخته شد. مدل سوم مجهز به چرخ‌های عقب با رینگ‌های استیل و لاستیک جامد و همچنین چرخ‌های جلوی قابل هدایت بود و آپشن های مختلفی برای مشتریان از قبیل ترتیب صندلی‌ها و سقف تاشو ارائه شد.

در ماه اوت سال ۱۸۸۸، برتای ۳۹ ساله از مانهایم تا فورتزهایم با پسرهایش ریچارد و ارگن، سیزده و پانزده ساله، سوار بر مدل سوم، بدون گفتن به همسرش و بدون اجازه از مقامات سوار بر بنز شد؛ این چنین او به اولین کسی که یک خودرو را در یک مسافت طولانی رانندگی کرد، تبدیل شد. قبل از این سفر تاریخی، رانندگان صرفاً مسیرهای بسیار کوتاهی را رانندگی می‌کردند و به نقطه مبدأ، که توسط دستیاران مکانیک ساخته شده بود بازمی‌گشتند.

اگرچه هدف ظاهری برتا بنز از این سفر دیدار مادرش بود، اما انگیزه دیگری نیز داشت؛ او قصد داشت به شوهرش- کسی که در بازاریابی درخور اختراع خود شکست خورده بود-ثابت کند که خودرویی که هر دوی آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده بودند، اگر یکبار مفید بودنش برای عموم مردم نمایش داده شود، به موفقیت مالی خواهد رسید.

او Mannheim را حدود سپیده دم ترک کرد و مشکلات بسیاری را در طول راه پشت سر گذاشت. برتا بدون هیچگونه جایگاه سوخت‌گیری و تنها با ۴٫۵ لیتر بنزین در کاربراتور، مجبور بود حرکت کند. در آن زمان بنزین و دیگر سوخت‌ها را تنها از داروسازها می‌شد خرید به همین دلیل داروسازی در Wiesloch به اولین ایستگاه سوخت در جهان تبدیل شد. او دهانه بسته شده سوخت را با کلاه و سنجاقک سرش تمیز کرد و از بند جورابش برای ایزوله کردن مواد استفاده کرد؛ و همچنین یک آهنگر برای ترمیم زنجیر در یک نقطه کمک کرد. وقتی ترمز چوبی شروع به شکستن کرد، برتا بنز از یک پینه‌دوز خواست تا برای آن چرم بدوزد، که منجر به ساخت اولین جفت لنت ترمز جهان شد. یک سیستم خنک‌کننده آبی برای خنک کردن موتور به کار گرفته شد بود، و منبع آب یک نگرانی بزرگ در طول سفر بود. هر زمان که متوقف می‌شدند، هر سه نفر در منبع آب می‌ریختند. دو دنده این خودرو برای سر بالایی‌ها و سرازیری‌ها کافی نبود بنابراین ریچارد و ایگن مجبور به هل دادن خودرو بودند. برتا بنز هنگام غروب به Pforzheim رسید و موفقیتش را از طریق تلگراف به شوهرش اطلاع داد؛ و چند روز بعد با خودرو به Mannheim بازگشت.

داستان سفر، همان‌طور که برتا بنز می‌خواست، تبلیغات زیادی کرد. او هر چیزی که در طول سفر اتفاق افتاده بود را گزارش داد و پیشنهادهای مهمی از جمله دنده اضافه برای بالا رفتن از تپه‌ها، و لنت‌های ترمز برای بهبود قدرت ترمز ارائه داد. سرانجام  برتا بنز در سال ۱۹۴۴، در سن ۹۵ سالگی چشم از دنیا فروبست.

کارل بنز بعدها در خاطرات خود نوشت: "تنها یک نفر با من در کشتی کوچک زندگی باقی ماند، هنگامی که به نظر می‌رسید در حال غرق شدن است. او همسرم بود. او شجاعانه و قاطعانه بادبان‌های جدیدی از امید برافراشت ."

در سال ۲۰۰۸، یادبود مسیر برتا بنز رسماً به عنوان یک مسیر از میراث صنعتی به جا مانده از بشر ثبت شد.

**#**