مدل ظرفیت‌سنجی ناوگان عمومی حمل‌ونقل جاده‌ای
خلاصه مقاله مدل ظرفیت‌سنجی ناوگان عمومی حمل‌ونقل جاده‌ای نوشته محمد رضا امین ناصری و عباس محمود آبادی به شرح زیر می باشد:
چکیده
حمل و نقل یکی از مهمترین ارکان رشد اقتصادی و توسعه محسوب می شود و در ایران نیز به دلیل شرایط جغرافیایی، اقتصادی و همچنین انعطاف پذیری حمل و نقل جاده ای و وجود زیرساختهای کافی، حمل و نقل جاده ای از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است. وسایل نقلیه یکی از ارکان حمل و نقل جاده ای به شمار می روند، از این رو ظرفیت سنجی ناوگان یا وسایل نقلیه حمل و نقل جاده ای، از عوامل اساسی مورد استفاده در برنامه ریزی حمل و نقل است.
در این تحقیق مدلی ریاضی برای تعیین میزان نیاز به انواع وسایل نقلیه در استانهای مختلف کشور ارائه شده است. از آنجا که برنامه ظرفیت سنجی با در نظر گرفتن چندین معیار مدنظر بوده، از روش برنامه ریزی آرمانی در مدلسازی استفاده شده است. به دلیل طبیعت مسأله، متغیرهای صفر و یک به مدل وارد شده که این – به نوبه خود – مدل را به صورت نوعی مسأله برنامه ریزی غیر خطی عدد صحيح مخلوط تبدیل کرده است. از آنجا که حل این گونه مسائل به ویژه برای اندازه های بزرگ با مشکلاتی همراه است، با توجه به ساختار مسأله، روشی ابتکاری ارائه شده که مسأله غیر خطی را به یک مسأله خطی تبدیل می کند. سپس با استفاده از اطلاعات برنامه ریزی حمل و نقل، مدل ارائه شده با نرم افزار GAMS حل شده و نیاز کشور در استانهای مختلف به انواع وسایل نقلیه بررسی شده است. علاوه بر این، نیاز به انواع وسایل نقلیه در حالتهای مختلف نیز – نظیر افزایش حمل و نقل با کانتینر – مطرح و تجزیه و تحليل شد.
مقدمه
بخش حمل و نقل به دلیل ویژگیهای خاص آن، یکی از بخشهای اساسی در اقتصاد کشور به شمار می رود و سهم جابه جایی کالا در کشور در سالهای دهه ۱۳۷۰، هشت درصد از کل تولید ناخالص ملی بوده است. با توجه به شرایط حمل و نقل جاده ای، وسایل نقلیه (ناوگان) که حمل و نقل را به عهده دارند، از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار است، زیرا هم اکنون مهمترین عامل در بخش عرضه حمل و نقل را ناوگان عمومی تشکیل می دهد. تعادل بین عرضه و تقاضای حمل و نقل – با توجه به حجم قابل توجه جابه جایی مسافر و کالا همواره مدنظر برنامه ریزان حمل و نقل بوده است.
در حال حاضر به علت ارائه سوخت به قیمت ارزان، حمل و نقل جاده ای در مقایسه با سایر انواع حمل و نقل (ریلی، دریایی و هوایی) جایگاه ویژه ای دارد به نحوی که ۹۰٪ كل مسافر و حدود ۸۳٪ کل کالا در سطح کشور، به وسیله ناوگان عمومی حمل و نقل جاده ای جابه جا می شود.
براساس آخرین نتایج آمار سال ۱۳۷۸، حدود ۱۲۰۰۰۰۰ نفر به طور مستقیم یا غیر مستقیم در امور حمل و نقل فعالیت داشته اند که مزد و حقوق بیمه پرداختی آنها ۳/۲۳۳۷ میلیارد ریال برآورد شده است. به دلیل گستردگی موضوع، مطالعات انجام شده در این مقاله، بر برآورد تعداد کامیونهای مورد نیاز در سیستم حمل و نقل جاده ای متمرکز شده است.
ادامه مقاله را در اینجا مشاهده کنید.