قبل از سال 1900، عمده حمل و نقل زمینی توسط قطار انجام می شد. همانطور که حدس می زنید، قطارها در حمل بار زیاد بسیار کارا بودند، اما فقط می توانستند این حمل و نقل را به مراکز شهری متمرکز تحویل دهند. پس از آن محصولات به وسیله حمل و نقل چارپایان توزیع شد.
اولین کامیون ها
اولین کامیون موتوری یک وانت بود که توسط Gottlieb Daimler در سال 1896 طراحی و ساخته شد. این کامیون با مزیت مهندسی دو دنده به سمت جلو و یک دنده به سمت عقب عمل می کرد و همه ی نیروی آن توسط موتور چهار اسب بخار قدرت دهی می شد.
هنری فورد نخستین کامیون خود را که سومین وسیله نقلیه ساخته شده در سال 1900 بود، ساخت. فورد اولین چارچوب برای یک وانت، مدل T-One Tonرا در سال 1917 ساخت. در سال 1917 یکی از اولین استفاده های تجاری از این وانت استفاده به عنوان کامیون های حمل بستنی، درشکه های کرایه ای و وسایل نقلیه ای قابل حرکت در برف، بود
کامیون ها جنبه تبلیغاتی داشتند
تعداد کم کامیون هایی که در طول این زمان وجود داشت، اغلب چیز تازه ای بود. مردم بیشتر از اینکه از ان ها استفاده ابزاری کنند، برای فضای تبلیغاتی خود استفاده می کردند. استفاده از موتورهای الکتریکی محدود، فقدان جاده های سنگ فرش شده و ظرفیت بار کم، کامیون ها را محدود به مسیرهای با مسافت کوتاه شهری می کرد.
ارتقاء حمل و نقل
در سال 1910، توسعه تعدادی از فن آوری ها به صنعت مدرن حمل و نقل کامیون منجر شد. ظهور موتورهای احتراق داخلی بنزینی، بهبود انتقال، حرکت به چرخ دنده ها و توسعه ترکیب تراکتور / نیمه تریلر به سرعت به صنعت حمل و نقل با کامیون رونق بخشید و دوباره محبوبیت یافت.
محدودیت های حمل و نقل
در سال 1913، ایالات متحده محدودیت های وزن را برای کامیون ها معرفی کرد؛ البته، فقط برای چهار ایالت این محدودیت اعلام شد. این قوانین برای حفاظت از زمین و جاده ها از آسیب ناشی از چرخ های آهنی و لاستیک های جامد ایجاد شد. پیشرفت های مکانیکی، بهره وری حمل و نقل را بهبود نبخشید زیرا آنها در حال مبارزه با لاستیک های جامد، جاده های خاکی و حداکثر سرعت 15 مایل در ساعت بودند.
ترجمه و تحریر: نگار نجفی پور، کارشناس تولید محتوا، علاقمند به صنعت حمل و نقل جاده ای